Rus kedisi, kendine has tüy renkleriyle dikkat çeken bir ırktır. Kısa tüylü olmalarına rağmen, yüz yapıları ve maviye çalan tüy renkleri ile tanınırlar. Bu kediler ilk olarak 1860'lı yıllarda Kuzey Avrupa'da ortaya çıkmıştır. İkinci Dünya Savaşı sırasında İskandinavya ve İngiltere'de yaygınlaşmışlardır. Daha sonra Amerika'da da görülmeye başlanan Rus kedisinin tam olarak nereden geldiği bilinmemektedir. Bazı araştırmalara göre, İngiliz denizciler tarafından 1860'lı yıllarda Rusya'daki bazı limanlardan diğer ülkelere getirilmişlerdir. Bu teoriye göre, Rus kedileri Rusya'nın kuzey bölgelerinde yaşamışlar ve kalın tüy yapısına sahip olmuşlardır. Mavimsi tüy rengi nedeniyle sıkça "Mavi Rus Kedisi" olarak anılırlar. Rus kedisinin üç farklı türü bulunmaktadır ve bu türler renk ve karakteristik özellikler açısından farklılık gösterirler. Tarih boyunca efsanelere konu olmuş bu kedilerin ortak bir çıkış noktasının oldukça eski olduğu düşünülmektedir. 1871 yılında Crystal Palace, Londra'da ilk kez gösteriye çıkarılan Rus kedisi, 1912 yılında İngiltere'de resmi olarak tanınmıştır.

Rus kedisinin en önemli özelliği nazikliğidir. Sakin ve sessiz yapılarıyla bilinirler. Tamamen evcil olan bu kediler, istemedikleri zamanlarda insanlardan utanabilir ve bu durumda yanınızdan uzaklaşabilirler. Rus kedisi tırmanmayı çok sever, bu nedenle evde eşyalara zarar verebilirler. Aile içindeki insanlarla iletişim kurmada başarılıdırlar ve hareketleri, bakışları ve çıkardıkları seslerle isteklerini rahatça ifade edebilirler. Genel anlamda hareketli bir hayatı severler ve sık sık oyun oynamak isterler. Ayrıca kumlarının sürekli temiz tutulması önemlidir.

Rus kedisi, safkan ve melez kedilerde genetik olarak izlenen çeşitli sağlık problemlerine sahip olabilirler. Genetik sağlık sorunları her zaman ciddi olmasa da, bazı durumlarda hayati tehlike oluşturabilir. Bu nedenle, Rus kedisi sahiplerinin olası genetik hastalıklara karşı dikkatli olmaları gerekmektedir.